look mummy...

...still got all my teeth :)

java jive

Ik heb nog nooit zóveel koffiebars en theehuizen bij elkaar gezien als in deze neighbourhood. Zelfs Amerikaanse steden, waar Starbucks als een griezelig virus om zich heen slaat, hebben niet dit enorme gehalte aan cafeïneleveranciers. Blijkbaar moeten de Vancouverians dag en nacht koffie kunnen kopen, drinken, ademen. Je ziet ze ook op straat onafgebroken lurken aan grote bekers latte en frappe en whatevere. De koffiebars staan onderwijl op elke straathoek hip en loungy te wezen, van 's ochtends zes tot soms wel middernacht. En ze onderscheiden zich, behalve met de claim dat ze de beste koffie hebben, vooral met hoe bio en hoe organic ze zijn.

vliegtuig

Gijs kijkt omhoog bij elk interessant geluid vanuit de lucht dat wel eens een Identificeerbaar Vliegend Object zou kunnen zijn. Nou vliegt er hier boven de stad nogal wat. Lijnvluchten hoef je niet te verwachten, die zitten een kilometer of 10 naar het zuiden. Maar er gaan heel wat helikopters langs, en ook vliegen er kleine watervliegtuigen die naar verluid vertrekken van en landen op de haven, en waarmee je een rondvlucht over downtown Vancouver kunt maken.

do not cross

Vandaag zag ik er ineens een live: zo'n geel lint met zwarte letters. DO NOT CROSS. Na teveel Amerikaanse series gaan je gedachten meteen met je op de loop: wat zou er gebeurd zijn in dat huis?

Canadese wijn

Elke dag een primeur, was een voornemen van... wie ook weer? Vakantie zit meestal vol eerstekeren. Zelfs als je belegen wordt, kun je jezelf nog een wereld van nieuwigheden aanmeten door maar naar zo wild mogelijke oorden af te reizen.

Een van de primeurs van vandaag was de Canadese Shiraz, uit een off license in de hippe buurt Yaletown hierachter. En ach, slecht was-ie zeker niet. Wel deed het opschrift op het etiket me erg denken aan de teksten op een bepaalde -overigens heel behoorlijke- wijn die we lang geleden nog wel eens via internet kochten. Iets als 'uit verschillende landen van de Europese Unie' - hoe vaag can you get???

kernwaarden

Wat doet rage tussen honesty en friendship?

klimaapje

Elise zit het liefst bovenin de touwpyramide:

recycle

De stad is net als het leven zelf.
Dingen worden gemaakt.
Dingen zijn op.
En als ze lief waren... recyclen ze weer.

Overal word je aangespoord om je afval te scheiden. Zelfs de prulli's aan de stoeprand hebben aparte vakjes voor plastic bekers en flesjes. Vreemd voor een land waar je zelfs in de organic supermarket een unlimited supply van plastic zakjes krijgt aangeboden.

the hip and canine

't Valt op hoeveel honden hier rondlopen. Groot, klein, harig, glad, welopgevoed of boisterous: er loopt vanalles door de parkjes en over de trottoirs. En dat voor een downtown area waar de meeste mensen geen grote persoonlijke ruimte zullen hebben. Maar blijkbaar is het meer dan een huisdier. Te zien aan de middenstand zijn honden een statussymbool en een uitlaatklep voor overtollige liefde en zorgbehoefte. Om de hoek is een winkel voor 'the hip and canine'- vol hondenpakjes, -jasjes, -tasjes en -speelgoed. Met aanbiedingen... voor honden. Merkwaardig.

stad

Downtown Vancouver is ook écht downtown. Het is een klein stadscentrum, ik schat zo 2 bij 1,5 kilometer. Lage woontorens - relatief dan - de meeste zijn niet hoger dan 25-30 verdiepingen. Wij zitten op de 11e in een prachtig opgepoetst flatgebouw dat 'The Eden' heet. Een appartementje met alles erop en eraan. Veel opbergruimte, mooie keuken met veel nuttige dingen. Letterlijk álles aan apparatuur wat je comfort garandeert, van ADSL router (eerste levensbehoefte Mark en Irene) tot broodrooster (eerste levensbehoefte Gijs) en grote tv/dvd (eerste levensbehoefte Elise). Eigen parkeerplaats voor het gehuurde blikje. Prima badkamer. Een koelkast die naar Amerikaanse begrippen een tafelmodel zal zijn en naar Nederlandse begrippen een halve keuken.

Naar twee kanten is het uitzicht eerst wat parken, woontorens en laagbouw, en in de verte overal de bergen, met besneeuwde toppen. Hartje zomer of niet: sneeuw overal. Prachtig in de ochtendzon.

tijdzone

Elise stond om 0.00 stipt naast mijn bed. 9.00 Nederlandse tijd. 'Mama, mag ik gaan spelen?'

Uitgelegd dat het echt nog héél erg nacht was, samen naar buiten gekeken. Ja, heel donker en straatverlichting aan. Het was nog wel vrij druk op straat: het is hartje stad en bovendien was het de avond van Canada day, dus veel uitgaanspubliek.

Pas een paar uur later was iedereen er weer. Zo rond half vijf zaten we te ontbijten met zijn allen. Morgen weer een uurtje later.