donderdag 23 augustus 2007

BACK

We zijn terug. We bloggen verder. Een nieuw blog is hier!!

dinsdag 31 juli 2007

bye Canada

Nog een paar uur en dan zijn we vertrokken. Vandaag is een dag van inpakken, inpakken, diep ademhalen en nog eens inpakken. We hadden het ons al voorgenomen: we nemen weinig heen en veel terug. En dat is best gelukt. Vooral de stapel boeken laat de kiloteller flink oplopen. Ik hoop dat dit gaat lukken...

maandag 30 juli 2007

meenemen

Elise is vooral bezig met alles wat ze 'mee gaat nemen'- vooral heel veel dingen die ze in de klas wil laten zien. Canadees geld... haar nieuwe schooltas... Canadese boomblaadjes... tekeningen... nieuwe Canada-kleren. Steentjes en veren. Dora-pleisters. De bewaar- en verzamelzin is behoorlijk aangewakkerd. Erfelijk belast, zeker.

naagh

'Gijs, moet jij een schone luier?'
'Naagh'
'Is dat nee of ja?'
'Naagh'
'Dat begrijp ik niet'
'Neej!'
'Okee, dát snap ik. Nee dus.'
'Wél!'
'Wel?'

and so on... and so on...

straatbeeld

Behalve de immense hoeveelheid 'small cars' (alles tot en met de BMW 5 series) - op de boot naar Bowen Island waagden ze dat zelfs aan te merken als 'undersize cars' - zie je overal voor dit continent normale auto's (pickup trucks, tow vans, 4x4's en people carriers) en die bewegen allemaal in drukke rechte streepjes door het grid. Van boven is het een soort mierenhoop die zich teveel in Mondriaan verdiept heeft. Verder zie je hier op straat heel veel bussen in alle maten. Het mooiste zijn de trolleybussen. Wauw! Trolleybussen! Weinig steden die dát hebben, geweldig. Het stratengrid is dan ook overspannen met een grid van stroomdraden.

schappehappe

Gijs heeft er zin an. Hij vraagt al een uur om de paar minuten wanneer we nou gaan 'schappehappe'. De supermarkt heeft een enorme aantrekkingskracht op hem. Gewoon LEUK, boodschappen doen :).

(niet) missen

Dit zullen we missen:

de buzz van de stad - de bergen - een supermarkt aan de overkant van de straat waar je nog een brood kunt halen om 23 uur 's avonds - belachelijk goedkope take-aways van uitmuntende kwaliteit - OV per boot - de heerlijke lokale wijnen - de grote boekhandel elke dag tot 22 uur 's avonds open - de heerlijke vruchtensappen in giga pakken - de vele speeltuinen - kinderen die achter in de auto roepen 'de bol! de bol! een schoolbus! een taxi!' (G: 'een tachtsi!') - de enorme variatie aan honden op straat - goedkoop en frequent OV - mount Baker zien en weten dat het goed weer is...


Dit zullen we helemaal niet missen:

kranten van bedenkelijke kwaliteit - de sirenes 's nachts - de prijs van wijn - de kinderen naar de andere kamer overhevelen als je zelf wilt gaan slapen - de spits die duurt van 7 tot 11 en van 2 tot 7 - de wasmachine die je kleren eerder stuk dan schoon maakt - voortdurend opletten op de veiligheid in en om het huis (ramen zonder uitvalbeveiliging op de 11e... stopcontacten...) - de bevoorrading van de Choices (met lawaaiige koelwagens - de vele vele bouwplaatsen om ons heen...

weer

De vorige keer dat we hier op dit continent waren, was het min 15 graden en lag er een halve meter sneeuw. Dit maal hadden we alle soorten weer tussen een-beetje-regen en een graad of 15 tot 34 graden brandende zon. Het klimaat van Vancouver lijkt aangenaam veel op dat van Nederland: ik ben zo iemand die voor het weer niet zo nodig op vakantie hoeft. Het was gewoon lekker hier, we hadden een enkele keer een jas nodig en dat was het dan wel. Zelfs de avond van het vuurwerk was het warm genoeg om zonder trui buiten te zijn om elf uur 's avonds. Misschien kwam dat door tijdelijke heel erge local warming.

zondag 29 juli 2007

and so we did

Het was iets begrotelijker dan 15 dollar en de kinderen mochten ook niet bepaald gratis mee, maar toch zijn we er dan gekomen. Nog 1 dag te gaan. Nog 1 volle dag en dan is deze maand Canada op en gaan we weer op huis aan.

nacht in de stad

Zo rond negen uur, tegen zonsondergang, begint de avond echt. Langzamerhand gaan de deuren van de hippe bars en clubs open. De gente guapa zwermen eromheen, met bedwelmende wolken parfum en dure designer clothes. Uitsmijters schikken de banden van hun hekjes. Groepjes jongeren lachen en slenteren op straat. Tegelijk komen de restaurantgangers naar buiten. Uit alle windrichtingen komen geuren van eten en drank. De backpackershostel lijkt een bijenkorf, de pizzabakker ernaast nog meer. Dan volgen er een paar tattoo- en piercingshops. Een tweedehands-alles winkel. Oude theaters, koffiebars, een sexshop, een 7-eleven. Een stadshotel, een zaak voor sportschoenen, een klein CD-winkeltje. En het blijft maar vol mensen, oud, jong, alle kleuren van de regenboog. Alle talen door elkaar. De geur van wiet. De geur van knoflook, van pis, van Mexicaans eten en van oude teddyberen. Popcorn, leren bankstellen en uitlaatgassen. De stad is een wervelende carroussel voor de zintuigen. Of, zoals Christy Moore zou zeggen:

Arab sheiks Hindu Sihks Jesus freaks
This is heaven this is hell
Who cares, who can tell?

hoedje

schoolbus

Gijs is heel erg dol op voertuigen, en in het bijzonder op schoolbussen. Hij ziet ze hier overal rijden en altijd al van veel verder aankomen dan wij. Als we ergens een schoolbus zien, moet die uitgebreid bekeken worden.
























En natuurlijk gaat zijn eigen schoolbus overal mee naar toe!

hsbc Celebration of Light




zaterdag 28 juli 2007

moo-oo-oose

Elise twijfelt soms nog wat over het verschil tussen hoorns en een gewei. Daarom duidde ze onderstaand dier aan met 'niet een die zoals die grote witte herten had, mama (...antilopes dus), maar een met zo van die handig zijn om tasjes aan te hangen enzo...'

Jericho beach


Gijs ziet een héél klein krabje...

city life

vakantieman

nooit saai

Het is nooit saai om bij de afhaaljapanner op je bestelling te wachten. Het is natuurlijk allereerst een genoegen om naar de sushimaker te kijken. Het boetseren van de rijsthoopjes, het rollen van zeewier en krab en vis en avocado, het strooien met sesamzaadjes, het decoreren van de uitgevouwen garnalen met een klein reepje nori. Het draperen van de gari en een klein klompje wasabi erop. Dan degene die de bestelling opnam. Hij roept over de counter naar zijn in het zwart geklede collega's een reeks onverstaanbare syllaben, die telkens worden beantwoord met hai! En dan zijn er natuurlijk nog de andere gasten die voor vermaak zorgen. Gisteren zaten er een stuk of 10 om een tafel op de grond en deden een 'sake bomb'- waarbij een glaasje sake op twee chopsticks boven een pint bier wordt gebalanceerd, en dan roept het hele gezelschap 'sake sake sake BOMB!' en slaat tegelijk met de vuisten op tafel. Het landen van het kleine eierdopje sake gaf een indrukwekkende klap.

highway

Greater Vancouver ziet er op de kaart uit als een grote agglomeratie. In Vancouver wonen zo'n 500.000 mensen (soort Amsterdam dus), in Greater Vancouver meer dan 2 miljoen (da's dan weer peanuts vergeleken met de Randstad). De Vancouver Zoo ligt bijna tegen de grens met de USA aangeplakt, dus daarvoor moet je een eind de snelweg op. De 1. De Transcanadian Highway. Een absurd lange reep asfalt die van oceaan naar oceaan gaat, zo'n 8000 kilometer. Wij namen maar een bescheiden stukje, zo'n 50 afritten slechts. En hoewel op de kaart overal stad om je heen getekend staat, ziet het er eindeloos leeg uit. Naaldbossen en velden en in de verte bergen. Pas als je over de Fraser bridge gaat, en je weer in de buurt van Vancouver-stad komt, lijkt het weer bewoond. Voor Canadese begrippen is het natuurlijk al dichtbevolkt wanneer je het huis van je buurman kunt zien in minder dan 100 meter.

vrijdag 27 juli 2007

donderdag 26 juli 2007

psychedelisch dansen

Raadplaatje: wat is dit?













Antwoord: dit is een kamer in Science World waar met behulp van lichtstralen, een fotogevoelige wand en een computer een beeld wordt geprojecteerd van de mensen in de kamer. Je ziet in het rood Elise en mij, overbuigend naar het midden om de foto te maken, en dat in 4-en (kaleidoscoop), en om ons heen in steeds blauwere kleuren de bewegingen die we daarvoor maakten.

nice

Polkadot plants - da's toch een leukere naam dan Dieffenbacchia?

popje, we bellen

De telly rinkelt hier (goed, pliept, rinkelende telefoons zijn iets uit een voorbij tijdperk) af en toe, en aangezien vrijwel niemand weet welk nummer we hier hebben, is het ook vrijwel nooit echt voor ons. Los van de twee verzoeken voor collect call acceptatie uit India (ik dacht het níet) krijgen we dus vooral telefoontjes van dit type:

I: Hello?
ingeblikte stem: 'Congratulations! YOU have been selected as one of the very few families in your neighbourhood to be elegible for a free home security... / you MUST act now to upgrade your credit limit and continue to enjoy... / would you agree that violence on television... '

Steevast eindigen dit soort alinea's met een opsomming van mijn opties. Ik kan (1) een mens aan de lijn krijgen als ik 1 toets of (2) vaak ook nog wel wat anders maar nooit zonder meer ophangen. Gelukkig weet ik zelf waar die knop zit.

huizen

Aanhoudende verbazing over de huizenmarkt. Er worden heel wat huizen aangeboden hier met meer bathrooms dan bedrooms. Wij zeggen in koor: '(d)uh?'

claritin: not

Ik had nog opgezocht wat de merknaam van mijn gebruikelijke hooikoortsmedicijn in Canada zou zijn bij de OTC drugstore. Natuurlijk was het moeiteloos te vinden. Je kunt hier oneindig veel meer medicijnen gewoon zelf bij de supermarkt uit het schap trekken (en ook nog vaak 24/7) dan in Nederland. Maar wat blijkt: kennelijk hebben ze hier zo'n andere vegetatie... dat ik daar helemaal niet op reageer. Geen jeukende ogen, geen gesnotter, geen niesbuien. Nergens last van? Óf het seizoen is over, of ze hebben hier gewoon een compleet ander pollenspectrum. Dat laatste zal wel het geval zijn.

boete

Ze zijn hier niet misselijk met boetes. Of liever gezegd: met het dreigen met boetes. Bij het minste of geringste staat een bordje over de boete die je zult gaan krijgen bij overtreding. Zoals het weggooien van karton in de papierbak.

Ze zijn ook niet erg fantasievol. Er is eigenlijk maar 1 boetebedrag: 2000 dollar. Voor het plaatsen van een hondedrol op een strategisch punt in een parkje vind ik dat niet meer dan redelijk, net als voor het ongeoorloofd roken van een sigaret. Maar voor het achterlaten van een kartonnetje in een vuilnisbak... oeps.

evening falls once more

ingewikkeld

Recyclen, da's ingewikkeld. Op allerlei verpakkingen staat iets van het type 'return for refund where applicable'. Da's leuk, maar net zo'n loze mededeling als 'files op de gebruikelijke plaatsen'. Dûh. Wat zijn dan de gebruikelijke plaatsen? Maar goed, na het uitgebreid bestuderen van alle instructies in de Garbage Room wordt al iets duidelijker hoe het moet. Papier apart, kranten apart (maar niet met papier), karton apart (maar niet met papier en kranten en zeker niet elders), 'containers' apart, schoongewassen en zonder deksels, dit bevat ook glas (dat dan weer niet apart, snapt iedereen het nog?), wel blikjes én plastic flessen, maar daarvan is dan het meeste weer in aanmerking komend voor refund mits het applicable is (hallo, bent u nog bij ons?). O ja, en gewoon huisvuil ook apart graag. Maar wegwerpglas zoals jampotten dan weer niet (Logisch.)

Vervolgens gaan we met alles dat mogelijk in aanmerking komt voor refund naar een winkel met een recycle-balie. De eerste de beste is aan de overkant dus dat komt mooi uit. Melkplastic kan wél ingeleverd worden maar melkpakken niet. Sap-pakken wél. Waterflessen ook. Maar wijnflessen niet. Die zijn namelijk wel applicable voor refund, maar alleen bij de liquor store.

*kernel panic*

industrial beauty

liefhebber

Gijs is deze maand definitief -voor zover hij dat nog niet was- een treinenliefhebber geworden. Hij heeft eindeloos veel verschillende soorten treinen gereden - en zit nu rustig een uur achter elkaar te lezen in het grote boek met stoomtreinen. Vraagt af en toe wat iets is, becommentarieert elk plaatje ('deze is rails! waar zit de schoorsteen van die trein? wat is dit? wat doen die mensen? heeft die een schoorsteen? hier is de sneeuwschuiver! etc etc.').

bah (2)

De Burnaby oil spill is vies, maar Amerika's No.1 pindakaas merk kan er ook wat van. Op het etiket van de pot Kraft pindakaas staat een recept voor een peanut butter smoothie. Een pindakaas-shake? *Getver*!!