woensdag 4 juli 2007

code yellow

Ineens bleef Elise, die altijd zo stoer de roltrap op wil, onderaan staan. Terwijl ik met Gijs op de arm naar boven verdween in het warenhuis. Ze raakte vrijwel meteen in paniek. Ik zei haar te blijven waar ze was en kwam direct weer naar beneden, maar toen was ze al weg. Door een vriendelijke Canadese oma meegenomen naar de kassa - maar dat had ik dan weer niet gezien. De winkeljuffrouw die mij zag zoeken en roepen, sprak onmiddellijk de legendarische woorden 'code yellow' door de intercom. Kind vermist. Hoewel ik weet dat Elise niet in 7 sloten tegelijk loopt, schoten er op dat moment wat Maddy-scenario's langs. Een minuut of wat later vond ik haar terug, hevig snikkend, bij twee lieve kassa-dames die haar vergeefs in het Engels op haar gemak probeerden te stellen. Code yellow werd per intercom gecanceled en we hadden nog een lang en diep gesprek over wat je moet doen als je iemand kwijt bent.

big city, world village

Op dit kleine eilandje is de halve wereld bijelkaar gekomen. Kwam ik gisteren niet verder dan een van de vele sushitentjes op Davie, vandaag ben ik doorgelopen. Dan kom je eerst langs een vintage kledingshop met tientallen cowboylaarzen en mode die het goed had gedaan in Fame!. Daarna volgt een Irish pub, waar de wings maar 40 cents zijn. Een Canadese zaak met vooral bier en verder de speciale aanbieding: twee kreeften met frites voor 36 dollar. Een theehuis met banken voor de ramen en veel perzische kleden, waar mensen waterpijpen roken. Koreanen, nog meer Japanners, een Chinees met gefrituurde kwal en zeekomkommersoep. Een bloemenwinkel waar de gerbera's en de anjers per stuk gaan. Pizzazaak, chocoladewinkel. Een 7-eleven waar bedelaars voor posten. En dan de Mexicaan. Een onbeduidend zaakje, met papieren versieringen in felle kleuren. Het hele menu met zwarte viltstift op grote gele vellen geschreven. Een sauce bar waar je kunt scheppen van medium-hot tot extreme-hot. Het eten was uitstekend, bij El Taco.

the hip and canine (2)

Dat mensen op hun honden gaan lijken of andersom lijkt in dit land niet op te gaan. Stoere volgetatoeƫrde woestelingen lopen met gecoiffeerde pekineesjes, kleine fragiele dametjes met vechtpoedels en hippe urbans met halfingeslapen jachthonden. De parken zijn vol honden, maar bijna verstoken van hondenpoep. De wet is dan ook strikt: pooper-scooper acts en leash-only bordjes spreken van boetes tot wel 2000 dollar. Da's een hoop geld voor een hoopje stront, zelfs als je hond praktisch je kind is. Dat laatste is kennelijk het geval voor veel mensen, dat maakt de winkel om de hoek wel duidelijk. Het assortiment: hondenjasjes, -truitjes en -capejes. De naam: 'barking babies'...

here's to you, pussycat

De US heeft zijn verjaarsfeestje vandaag. Als we een uurtje naar het zuiden zouden reizen, zouden we middenin de feestelijkheden vallen. Wij haalden tien jaar geleden een mottig en bang haardkleedje uit een Engels asiel. Niemand wist precies hoe oud hij was en wat zijn officiƫle geboortedatum was. Sindsdien houden we het op de datum die staat op zijn adoptie-akte uit 1997 van de Bath RSPCA Cat & Dog shelter: 'born on the 4th of July', en vandaag dus ongeveer 12 jaar. Here's to you, pussycat!