bye Canada

Nog een paar uur en dan zijn we vertrokken. Vandaag is een dag van inpakken, inpakken, diep ademhalen en nog eens inpakken. We hadden het ons al voorgenomen: we nemen weinig heen en veel terug. En dat is best gelukt. Vooral de stapel boeken laat de kiloteller flink oplopen. Ik hoop dat dit gaat lukken...

meenemen

Elise is vooral bezig met alles wat ze 'mee gaat nemen'- vooral heel veel dingen die ze in de klas wil laten zien. Canadees geld... haar nieuwe schooltas... Canadese boomblaadjes... tekeningen... nieuwe Canada-kleren. Steentjes en veren. Dora-pleisters. De bewaar- en verzamelzin is behoorlijk aangewakkerd. Erfelijk belast, zeker.

naagh

'Gijs, moet jij een schone luier?'
'Naagh'
'Is dat nee of ja?'
'Naagh'
'Dat begrijp ik niet'
'Neej!'
'Okee, dát snap ik. Nee dus.'
'Wél!'
'Wel?'

and so on... and so on...

straatbeeld

Behalve de immense hoeveelheid 'small cars' (alles tot en met de BMW 5 series) - op de boot naar Bowen Island waagden ze dat zelfs aan te merken als 'undersize cars' - zie je overal voor dit continent normale auto's (pickup trucks, tow vans, 4x4's en people carriers) en die bewegen allemaal in drukke rechte streepjes door het grid. Van boven is het een soort mierenhoop die zich teveel in Mondriaan verdiept heeft. Verder zie je hier op straat heel veel bussen in alle maten. Het mooiste zijn de trolleybussen. Wauw! Trolleybussen! Weinig steden die dát hebben, geweldig. Het stratengrid is dan ook overspannen met een grid van stroomdraden.

schappehappe

Gijs heeft er zin an. Hij vraagt al een uur om de paar minuten wanneer we nou gaan 'schappehappe'. De supermarkt heeft een enorme aantrekkingskracht op hem. Gewoon LEUK, boodschappen doen :).

(niet) missen

Dit zullen we missen:

de buzz van de stad - de bergen - een supermarkt aan de overkant van de straat waar je nog een brood kunt halen om 23 uur 's avonds - belachelijk goedkope take-aways van uitmuntende kwaliteit - OV per boot - de heerlijke lokale wijnen - de grote boekhandel elke dag tot 22 uur 's avonds open - de heerlijke vruchtensappen in giga pakken - de vele speeltuinen - kinderen die achter in de auto roepen 'de bol! de bol! een schoolbus! een taxi!' (G: 'een tachtsi!') - de enorme variatie aan honden op straat - goedkoop en frequent OV - mount Baker zien en weten dat het goed weer is...


Dit zullen we helemaal niet missen:

kranten van bedenkelijke kwaliteit - de sirenes 's nachts - de prijs van wijn - de kinderen naar de andere kamer overhevelen als je zelf wilt gaan slapen - de spits die duurt van 7 tot 11 en van 2 tot 7 - de wasmachine die je kleren eerder stuk dan schoon maakt - voortdurend opletten op de veiligheid in en om het huis (ramen zonder uitvalbeveiliging op de 11e... stopcontacten...) - de bevoorrading van de Choices (met lawaaiige koelwagens - de vele vele bouwplaatsen om ons heen...

weer

De vorige keer dat we hier op dit continent waren, was het min 15 graden en lag er een halve meter sneeuw. Dit maal hadden we alle soorten weer tussen een-beetje-regen en een graad of 15 tot 34 graden brandende zon. Het klimaat van Vancouver lijkt aangenaam veel op dat van Nederland: ik ben zo iemand die voor het weer niet zo nodig op vakantie hoeft. Het was gewoon lekker hier, we hadden een enkele keer een jas nodig en dat was het dan wel. Zelfs de avond van het vuurwerk was het warm genoeg om zonder trui buiten te zijn om elf uur 's avonds. Misschien kwam dat door tijdelijke heel erge local warming.

and so we did

Het was iets begrotelijker dan 15 dollar en de kinderen mochten ook niet bepaald gratis mee, maar toch zijn we er dan gekomen. Nog 1 dag te gaan. Nog 1 volle dag en dan is deze maand Canada op en gaan we weer op huis aan.

nacht in de stad

Zo rond negen uur, tegen zonsondergang, begint de avond echt. Langzamerhand gaan de deuren van de hippe bars en clubs open. De gente guapa zwermen eromheen, met bedwelmende wolken parfum en dure designer clothes. Uitsmijters schikken de banden van hun hekjes. Groepjes jongeren lachen en slenteren op straat. Tegelijk komen de restaurantgangers naar buiten. Uit alle windrichtingen komen geuren van eten en drank. De backpackershostel lijkt een bijenkorf, de pizzabakker ernaast nog meer. Dan volgen er een paar tattoo- en piercingshops. Een tweedehands-alles winkel. Oude theaters, koffiebars, een sexshop, een 7-eleven. Een stadshotel, een zaak voor sportschoenen, een klein CD-winkeltje. En het blijft maar vol mensen, oud, jong, alle kleuren van de regenboog. Alle talen door elkaar. De geur van wiet. De geur van knoflook, van pis, van Mexicaans eten en van oude teddyberen. Popcorn, leren bankstellen en uitlaatgassen. De stad is een wervelende carroussel voor de zintuigen. Of, zoals Christy Moore zou zeggen:

Arab sheiks Hindu Sihks Jesus freaks
This is heaven this is hell
Who cares, who can tell?

hoedje

schoolbus

Gijs is heel erg dol op voertuigen, en in het bijzonder op schoolbussen. Hij ziet ze hier overal rijden en altijd al van veel verder aankomen dan wij. Als we ergens een schoolbus zien, moet die uitgebreid bekeken worden.
























En natuurlijk gaat zijn eigen schoolbus overal mee naar toe!

hsbc Celebration of Light

moo-oo-oose

Elise twijfelt soms nog wat over het verschil tussen hoorns en een gewei. Daarom duidde ze onderstaand dier aan met 'niet een die zoals die grote witte herten had, mama (...antilopes dus), maar een met zo van die handig zijn om tasjes aan te hangen enzo...'

Jericho beach

Gijs ziet een héél klein krabje...

city life

vakantieman

nooit saai

Het is nooit saai om bij de afhaaljapanner op je bestelling te wachten. Het is natuurlijk allereerst een genoegen om naar de sushimaker te kijken. Het boetseren van de rijsthoopjes, het rollen van zeewier en krab en vis en avocado, het strooien met sesamzaadjes, het decoreren van de uitgevouwen garnalen met een klein reepje nori. Het draperen van de gari en een klein klompje wasabi erop. Dan degene die de bestelling opnam. Hij roept over de counter naar zijn in het zwart geklede collega's een reeks onverstaanbare syllaben, die telkens worden beantwoord met hai! En dan zijn er natuurlijk nog de andere gasten die voor vermaak zorgen. Gisteren zaten er een stuk of 10 om een tafel op de grond en deden een 'sake bomb'- waarbij een glaasje sake op twee chopsticks boven een pint bier wordt gebalanceerd, en dan roept het hele gezelschap 'sake sake sake BOMB!' en slaat tegelijk met de vuisten op tafel. Het landen van het kleine eierdopje sake gaf een indrukwekkende klap.

highway

Greater Vancouver ziet er op de kaart uit als een grote agglomeratie. In Vancouver wonen zo'n 500.000 mensen (soort Amsterdam dus), in Greater Vancouver meer dan 2 miljoen (da's dan weer peanuts vergeleken met de Randstad). De Vancouver Zoo ligt bijna tegen de grens met de USA aangeplakt, dus daarvoor moet je een eind de snelweg op. De 1. De Transcanadian Highway. Een absurd lange reep asfalt die van oceaan naar oceaan gaat, zo'n 8000 kilometer. Wij namen maar een bescheiden stukje, zo'n 50 afritten slechts. En hoewel op de kaart overal stad om je heen getekend staat, ziet het er eindeloos leeg uit. Naaldbossen en velden en in de verte bergen. Pas als je over de Fraser bridge gaat, en je weer in de buurt van Vancouver-stad komt, lijkt het weer bewoond. Voor Canadese begrippen is het natuurlijk al dichtbevolkt wanneer je het huis van je buurman kunt zien in minder dan 100 meter.

zeldzaam

psychedelisch dansen

Raadplaatje: wat is dit?













Antwoord: dit is een kamer in Science World waar met behulp van lichtstralen, een fotogevoelige wand en een computer een beeld wordt geprojecteerd van de mensen in de kamer. Je ziet in het rood Elise en mij, overbuigend naar het midden om de foto te maken, en dat in 4-en (kaleidoscoop), en om ons heen in steeds blauwere kleuren de bewegingen die we daarvoor maakten.

nice

Polkadot plants - da's toch een leukere naam dan Dieffenbacchia?

popje, we bellen

De telly rinkelt hier (goed, pliept, rinkelende telefoons zijn iets uit een voorbij tijdperk) af en toe, en aangezien vrijwel niemand weet welk nummer we hier hebben, is het ook vrijwel nooit echt voor ons. Los van de twee verzoeken voor collect call acceptatie uit India (ik dacht het níet) krijgen we dus vooral telefoontjes van dit type:

I: Hello?
ingeblikte stem: 'Congratulations! YOU have been selected as one of the very few families in your neighbourhood to be elegible for a free home security... / you MUST act now to upgrade your credit limit and continue to enjoy... / would you agree that violence on television... '

Steevast eindigen dit soort alinea's met een opsomming van mijn opties. Ik kan (1) een mens aan de lijn krijgen als ik 1 toets of (2) vaak ook nog wel wat anders maar nooit zonder meer ophangen. Gelukkig weet ik zelf waar die knop zit.

huizen

Aanhoudende verbazing over de huizenmarkt. Er worden heel wat huizen aangeboden hier met meer bathrooms dan bedrooms. Wij zeggen in koor: '(d)uh?'

claritin: not

Ik had nog opgezocht wat de merknaam van mijn gebruikelijke hooikoortsmedicijn in Canada zou zijn bij de OTC drugstore. Natuurlijk was het moeiteloos te vinden. Je kunt hier oneindig veel meer medicijnen gewoon zelf bij de supermarkt uit het schap trekken (en ook nog vaak 24/7) dan in Nederland. Maar wat blijkt: kennelijk hebben ze hier zo'n andere vegetatie... dat ik daar helemaal niet op reageer. Geen jeukende ogen, geen gesnotter, geen niesbuien. Nergens last van? Óf het seizoen is over, of ze hebben hier gewoon een compleet ander pollenspectrum. Dat laatste zal wel het geval zijn.

boete

Ze zijn hier niet misselijk met boetes. Of liever gezegd: met het dreigen met boetes. Bij het minste of geringste staat een bordje over de boete die je zult gaan krijgen bij overtreding. Zoals het weggooien van karton in de papierbak.

Ze zijn ook niet erg fantasievol. Er is eigenlijk maar 1 boetebedrag: 2000 dollar. Voor het plaatsen van een hondedrol op een strategisch punt in een parkje vind ik dat niet meer dan redelijk, net als voor het ongeoorloofd roken van een sigaret. Maar voor het achterlaten van een kartonnetje in een vuilnisbak... oeps.

evening falls once more

ingewikkeld

Recyclen, da's ingewikkeld. Op allerlei verpakkingen staat iets van het type 'return for refund where applicable'. Da's leuk, maar net zo'n loze mededeling als 'files op de gebruikelijke plaatsen'. Dûh. Wat zijn dan de gebruikelijke plaatsen? Maar goed, na het uitgebreid bestuderen van alle instructies in de Garbage Room wordt al iets duidelijker hoe het moet. Papier apart, kranten apart (maar niet met papier), karton apart (maar niet met papier en kranten en zeker niet elders), 'containers' apart, schoongewassen en zonder deksels, dit bevat ook glas (dat dan weer niet apart, snapt iedereen het nog?), wel blikjes én plastic flessen, maar daarvan is dan het meeste weer in aanmerking komend voor refund mits het applicable is (hallo, bent u nog bij ons?). O ja, en gewoon huisvuil ook apart graag. Maar wegwerpglas zoals jampotten dan weer niet (Logisch.)

Vervolgens gaan we met alles dat mogelijk in aanmerking komt voor refund naar een winkel met een recycle-balie. De eerste de beste is aan de overkant dus dat komt mooi uit. Melkplastic kan wél ingeleverd worden maar melkpakken niet. Sap-pakken wél. Waterflessen ook. Maar wijnflessen niet. Die zijn namelijk wel applicable voor refund, maar alleen bij de liquor store.

*kernel panic*

industrial beauty

liefhebber

Gijs is deze maand definitief -voor zover hij dat nog niet was- een treinenliefhebber geworden. Hij heeft eindeloos veel verschillende soorten treinen gereden - en zit nu rustig een uur achter elkaar te lezen in het grote boek met stoomtreinen. Vraagt af en toe wat iets is, becommentarieert elk plaatje ('deze is rails! waar zit de schoorsteen van die trein? wat is dit? wat doen die mensen? heeft die een schoorsteen? hier is de sneeuwschuiver! etc etc.').

bah (2)

De Burnaby oil spill is vies, maar Amerika's No.1 pindakaas merk kan er ook wat van. Op het etiket van de pot Kraft pindakaas staat een recept voor een peanut butter smoothie. Een pindakaas-shake? *Getver*!!

bah

In Burnaby, de wijk die direct ten zuiden van de Burrard Inlet ligt, is gisterenavond een oliepijpleiding gesprongen. De olie liep direct de woonwijk in, en het water van de Inlet. De foto's in de krant geven een impressie van een kleinschalig milieurampje. Zwarte smurrie in een buitenwijk.

on strike

Er wordt sinds het begin van de week gestaakt hier. Vuilnisophalers, de sociale diensten en nog wat andere groepen overheidsemployees hebben het werk erbij neergelegd. In sommige delen van de stad schijnt het wat rommelig te worden, wij hebben er nog weinig last van. Hier in dit rijke deel van downtown zijn ook veel particuliere diensten actief. Er schijnen volgens de krant toch wel enkele duizenden stakers te zijn. Voor een van de kantoren van de vakbond staan er een paar op straat. Niet met felgekleurde petjes en t-shirts met kreten in FNV-stijl maar met simpele witte sandwichborden waar in grote zwarte letters ON STRIKE op staat. Dat is dan duidelijk.

val

De avond valt met een vette plons ergens achter de bergen op Vancouver Island. In Tofino moet het mooi zijn.

bol

bol bij dag... bol bij nacht... altijd leuk, zo'n bol.

blik van boven

asian dogs

Wanneer heb je echt een honden overkill?

Als je 'Vietnamese Poodle House' leest in plaats van 'Vietnamese Noodle House'.

geen merchandise

Aan de overkant van de Burrard Inlet wonen ook mensen. Daar is Vancouver North. Je kunt ernaartoe over de langelangelange Lions Bridge, maar dat hadden we al een paar keer gedaan. Vandaag gingen we met de Seabus. Dat is nog eens OV: eerst over een loopbrug de 657 sporen van Vancouver Waterfront Station oversteken, dan in een boot en tussen de containerkranen en de oceaanstomers door naar de overkant stuiteren. Daar is een actief havengebied met middenin een overdekte markt met een food court. We aten Canadian Beaver Tails (een soort gefrituurde pannenkoeken) en keken wat rond naar de loodsbootjes en de reusachtige meeuwen. Dit charmante stukje industrie heet Lonsdale. Genoeg reden om maar even geen t-shirt met lokale opdruk te kopen.

en ik zei nog zo...

....één bolletje. Ze kunnen het hier ook gewoon niet bescheiden houden he. Ga je een ijsje eten met de kinderen, krijgen ze dus een kinderijsje, met one scoop. Maar zo'n scoop heeft dus een volwassen maat, en dan nog tweemaal zo groot als je 'm in Nederland zou verwachten. Wel uitstekend ijs overigens...

crayola's

Kan het Amerikaanser? Ook wij zijn overtuigd van nut en noodzaak van crayola's. De prachtige krijtjes zijn van betere kwaliteit en kleuren lekkerder dan elk Nederlands wascootje dat ik tot nog toe in handen had. Ook zijn er oneindig veel kleuren. We hebben nu een paar doosjes van elk 64 stuks gekocht (bij wijze van voorraad) en die bevatten allemaal unieke kleuren en een ingebouwd slijpertje. Bovendien, en dat is ook een verdienste, kosten ze haast niks. 3$50 voor die 64 stuks. Daarvoor neem je er een extra mee.

ouderwets

Schuurpoeder, dat is iets wat ik me uitsluitend nog herinner van de gootsteentjes in de basisschoolklassen. Busjes met Vim. Wie gebruikt dat nog? Het zal vast nog bestaan, maar niet zo alomtegenwoordig als hier. In Nederland gebruikt iedereen vloeibaar schuurmiddel volgens mij. Hier poeder met zoveel bleek dat het onmiddellijk adembenemend agressieve dampen afgeeft zodra je het in de gootsteen strooit. Bah. Gauw een raam open.

Talpa is weg

Ook hier is Talpa plotseling verdwenen. Het park waar we op uitkijken is een door de Rotary gesticht honden-en-mensen-uitlaatreepje met een soort langgerekte waterval (met mozaïekjes) in het midden. Aan het eind komt de waterval uit in een klein rond bassin met 9 minifonteintjes, in een vierkant gerangschikt. Precies 'het logo van', zo van bovenaf bekeken. De laatste dagen heeft het echter veel geregend en de fonteintjes zijn dan ook niet meer zichtbaar.

spa

In allerlei opzichten heeft dit appartement wel iets weg van een hotel. Er komt nog net niet iemand langs voor de schoonmaak en je handdoeken moet je ook zelf even in de wasmachine gooien, maar voor het overige had het gekund. Marmeren hal. *Pling*ende liften. Vloerbedekking in de gangen op de verdiepingen. Hotelslot op de deur. Ok. Geen roomservice. Maar wél een lounge met bar en poolbiljart en een gym met spa. Treadmills, fitnessapparaten, een dansvloer met barre, yogamatten, een sauna en een hot tub. Als je hier woont, hoef je bijna niet de deur uit. 's Ochtends op je slippers naar beneden waar op de hoek van het gebouw de Blenz Coffee zit, voor ...koffie, en krant. Dan, de hele lange dag, van 's ochtends 8 tot 's avonds 11 even het kruispunt oversteken voor de Choices, naar verluidt de beste (en één van de duurste) supermarkten van downtown Vanc.

trans

Dit continent heeft altijd wel een nieuwe obsessie met voedsel. Meestal gaan die obsessies over iets wat niet in je eten mag zitten, of juist iets wat er absoluut wel in moet. Hier zijn transfatty acids momenteel het enige dat telt. Hoewel transvetten natuurlijk best heel ongezond zijn, leidt dat ook tot allerlei onzinnige statements op verpakkingen. Bijvoorbeeld de mededeling op een pak vruchtensap dat er geen transvetten in zitten. Duh.

Wallace

Het bewijs dat de First Nations ook Wallace en Gromit al kenden:

Raffi

Vanwege Baby Beluga en Gijs' eindeloze pogingen om correct 'bee-ba-be-...bee-bie-bee... beee-ba-bu... ba-bee- bee-bie-ba-LOE-la!!' te zeggen, hebben we de CD van Raffi gekocht waar het betreffende liedje op staat. Doorslaand succes. Niet alleen Baby Beluga wordt luidkeels meegezongen, ook

day-o, is a day-o
come mr. tallyman, tally me banana

is populair. Wanneer de zin 'six...and seven... and eight... and...' langskomt, roept de achterbank in koor: '...BUNCH!'. Met vet Jamaica accent.

Elises favoriet is Joshua Giraffe. Joshua heeft een droom waarin veel dieren voorkomen. Op een bepaald moment zingt hij

'nothing can go wrong-o,
I am in the Congo'

Me dunkt dat in de Congo hier en daar wel degelijk wat fout is gegaan, maar vooruit. Het lied is een hit, net als de rest van Raffi's repertoire.

sturen

Gijs stuurt de trekker, Elise de watertaxi...

totems (2)

lollie

Alle moeders die ik ken, haten ze. Alle kinderen die ik ken, vinden ze fantastisch. Daar is vast wel een oorzakelijk verband voor. En, toegegeven, ze zien er prachtig uit...

cookie-time

nibblenibblenibblenibble

hoog

Er zijn zondermeer voordelen aan de 11e verdieping. Zo heb ik zolang we hier zijn, nog geen enkele mug gezien. Wel in de bossen op Bowen Island, en op Grouse Mountain, en beneden in de parken, maar hier, hoog en droog in downtown, lijken de insecten zich niet te willen wagen. Dat zegt ook wel wat over de luchtkwaliteit misschien. Kennelijk is de lucht droger van zichzelf, dat is duidelijk te merken terwijl er geen airco in dit appartement aanwezig is. Water is er in de hele stad in ruime mate aanwezig, dus daar kan het niet aan liggen. Nee - die insecten zijn gewoon slim, voor zover een insect slim kan zijn. Ze wonen gewoon liever in de uitgestrekte naaldwouden, waar je nog eens kans hebt om in een bezwete beer te prikken of op een smakelijke kariboedrol te landen.

koffie

Dit continent is aan een soort inhaalslag bezig voor wat betreft koffie. Natuurlijk was Amerika vermaard om de slappe bakken slootwater met weinig kleur en smaak. Maar sinds er op elke straathoek een Starbucks is, of, zoals in Canada, een Blenz (én vaak ook nog een Starbucks), raakt men als vanzelf opgevoed. Er is meer keuze aan koffie dan in NL, waar het gemiddeld horeca assortiment 'koffie zwart, koffie verkeerd, espresso of cappuccino' beslaat. Hier natuurlijk allerhande vieze koude versies met veel melk. Maar ook espresso's in soorten en maten. En vooral ook normale filterkoffie in meerdere sterktes. Van mild tot very dark roast. Ook in de supermarkt moet je alvorens een pak aan te schaffen, eerst een vergelijkend warenonderzoek starten, al was het alleen al vanwege de forse prijs. Maar als je dan toch 12 dollar aan een pak koffie gaat besteden, dan kan het maar beter een 'Our Barista's Dark Side - Full Dark Roast' zijn.

zeehond!

Hoe verder je vanaf False Creek naar het westen vaart, hoe meer je merkt dat je eigenlijk de Pacific Ocean op gaat. Het golft harder, het ruikt er meer naar zee... en opeens zwemt daar doodgemoedereerd een dikke zeehond voorbij.

lots'o'boats

Vandaag was een botige dag. Het regende, dus de Capilano suspension bridge leek niet de juiste keus. Het werd een dagje downtown. Eerst met de boot naar het maritiem museum. Dat was de langste vaart tot nu toe, met twee keer overstappen. Leuk, OV. :) In het maritiem museum was genoeg leuks te doen, met als hoogtepunt de St Roch, de eerste boot die de doorgang onder de Noordpool langs maakte. De hele boot staat volledig geconserveerd in een droogdok en je mag erop, maar alleen onder begeleiding. Gijs vindt vooral het enorme roer zo prachtig, dat verder niemand daaraan mag komen. De dag brengt nog 3 bootetappes tot we weer thuis zijn.

vieze film

We gaan naar het Omnimax theater in Scienceworld. Ik was al vele jaren niet meer in een Omnimax geweest, ik denk dat de laatste keer op de middelbare school was. Op de boot ernaartoe leggen we uit dat we weer naar 'de bol' gaan. Gijs gaat alvast uit zijn eigen bol ('jááá de bol! de bol!'). Elise informeert wat we daar deze keer dan gaan doen, want naar het Science museum waren we afgelopen weekend al. Daar waren wel heel leuke expo's en shows, in het kader van hun nieuwe thema 'Gross-o-logy' gaat alles over snot, poep, kots, enge beestjes en lichaamsgeuren. Als ik uitleg dat we naar een heel speciale film gaan, zegt Elise dan ook hoopvol:

'Is het een vieze film?'

post

Vandaag lag er post uit Nederland in de bus. Da's toch een stuk leuker dan al die reclamekrantjes en onduidelijk-vage postjes voor een of andere Mr. Ali Bayhan ('who's stark raving madddd') die er normaalgesproken bezorgd worden. Zo is 't bijna alsof je hier echt woont. Op de vraag aan Elise of ze dat wat zou vinden, antwoordde ze hoogst verontwaardigd: 'Nee, dat kan helemaal niet, we zijn toch op verkantie!!??'

En zo is dat.

Vakantie, da's eigenlijk leen-wonen. Je moet het ook weer teruggeven.

eastenders

De reisgids waarschuwt ervoor en ook elders krijg je het advies om niet te voet het oostelijk deel van downtown in te gaan. Ergens las ik: wil je naar Chinatown, laat je dan door een taxi vervoeren of ga met de auto. Ga NOOIT te voet door east end. De eerste keer dat we erdoor reden, grofweg het deel tussen Main street en Chinatown, was meteen duidelijk waarom. East end of downtown is een interessant gebied. Zoals wikipedia zegt: The area is noted for high incidences of poverty, drug addiction, violent crime, and prostitution, as well as an ongoing tradition of community activism. Zo. Da's een gezellige binnenkomer.

En zo ziet het er ook uit. Letterlijk tientallen, honderden... rondhangers. Een puinhoop op straat. Dichtgetimmerde winkels en huizen. Zwaar gebarricadeerde ramen van winkels die nog wel in bedrijf zijn. Verlopen neonreclames. Hoeren, zwervers, overal op straat wordt openlijk gedeald en geheeld. Zelfs de baniertjes aan de lantarenpalen waarmee elke wijk zich profileert, zijn hier scruffy, terwijl ze in de rest van de stad zo trots en kleurig erbij hangen.

(niet) slapen

Gijs en Elise liggen in verschillende ruimtes pogingen te doen om de slaap te vatten. Het gekeet was niet van de lucht, maar na 20x samen op vol volume 'choo choo waa' te hebben gezongen, werd het toch tijd voor maatregelen. Gijs heeft echter wat moeite met in bed blijven en is al een keer of 6 met (buitengewoon creatieve) smoezen langsgeweest. Nu hoort hij Elise luid zingen in de aangrenzende kamer en ik zie 'm in mijn ooghoek er naartoe sluipen. Hij doet overdreven SSSSST! en sluipt weer terug. Klein monster.

trekt wel op

...die mist. Vanochtend reden we de berg naar SFU op, recht de wolk in. Tot tevredenheid van Elise, die al sinds de wolken op de bergen liggen, vraagt om 'een wolk aan te raken'. In de wolk, zo weet ze nu, regent het. En het zicht was zeker minder dan 100 meter, soms was de overkant van het kruispunt niet eens zichtbaar. Het bleef regenachtig, alhoewel het een stuk beter was zodra we de berg afreden. Inmiddels is de mist opgetrokken en zien we álle bovenste verdiepingen weer en zelfs hier en daar weer bergtoppen. Mount Baker is er nog niet helemaal, maar dat zal vast ook wel weer komen.

signs

Een paar cijfers-en-letters. Gewoon, omdat ze zo mooi zijn.

spellen

Je kunt natuurlijk twisten over de rendering van woorden uit andere talen in je eigen. Dus dat de eettentjes aan Granville en Robson 'shoarma' spellen als 'shewarma' en 'kebab' als 'kabob' - dat moeten ze lekker zelf weten. Maar je eigen taal vernaggelen op een metersgroot uithangbord staat... tja...

...wie schrijft er nou veggitabels? :)

cautious feet

Oh the different types of feet you can meet!

industrial beauty

loc

boem!

De Sea-to-Sky road wordt onder andere gemaakt door stukken rotswand op te blazen. En daarom staan er handige aanwijzingsborden langs de kant van de weg. Wat je precies moet doen alvorens een stuk rots op te blazen (12 korte hoornsignalen). Hoe lang je dan moet wachten (20 seconden). Dat je dan boem mag doen, weer moet wachten en dan nog een hoornsignaal moet geven dat het weer safe is. Aan het asfalt van de 'snel'weg is te zien wat die ontploffende rotsen doen met de omgeving. Big bada boom! en wat eerst een babybilletjegladde asfaltlaag is, wordt een pukkelig maanlandschap vol kuilen en butsen.

weg

Squamish is ongeveer 45 minuten rijden vanaf downtown Vanc, aldus de folders van de attractie die we wilden bezoeken. You bet. Squamish is 45 minuten als je niet in de ochtendspits zit (die duurt tot ongeveer 11 uur hier) en als de weg niet volledig in verbouwing is. De hele Sea to Sky road (van de baai, langs het water omhoog loopt-ie naar Whistler en halverwege is Squamish) was in verbouwing. Óveral stonden oranje en gele 'Bob-de-Bouwers' zoals Gijs ze noemt. Overal graafmachines, walsen, enorme boren en rotsversnipperaars. Een prachtige rit voor de kinderen. Ook voor de ouders trouwens, maar dat was meer vanwege het schitterend uitzicht. The sky road by the singing sea.

Het duurde tot zeker driekwart van de heenweg voor het dollarkwartje landde. Waarom is deze HELE weg nu in verbouwing? Simpel. Dit is DE weg die het grote vliegveld en wat verreweg de grootste stad in deze omgeving is (namelijk Vancouver), verbindt met... de site van de Winterspelen in 2010! Whistler. Natuurlijk. En dat Squamish daar halverwege is, is een gelukkig toeval voor deze oude nederzetting, waar downtown nu alleen lijkt te bestaan uit 1 langgerekt industrieterrein.

Baker

Amerika is al twee dagen onzichtbaar. Dat is nieuw. Zolang we hier zijn, zien we vanuit het appartement elke dag Mount Baker in de verte. Maar nu is MB verscholen achter een laag grijsrozegele wolken. Zelfs de zuidelijke flats van Vanc zijn grijswazig.

waf

Naast ons in de lift staat een stel. Ze hebben hun handen vol. Een krat met wat nog t meeste lijkt op wasgoed, dozen, een tas van een winkel. De dame draagt een klein groen-met-goud handtasje. En dan opeens zegt het tasje 'waf!'. De dame lacht vriendelijk naar ons.

Even later als we uit de lift zijn denk ik nog steeds: ik zou toch zwéren dat dat tasje blafte...

variatie

In de liften is een klein metalen lijstje met glas ervoor waarin je een A4tje kunt ophangen. Er hangen kleine roze of gele blaadjes met mededelingen over het huis. Elke dag staat er wel iets nieuws. Dat je de vuilnis moet double baggen met warm weer. Dat je niet moet aarzelen om 911 te bellen bij verdachte gevallen. Dat je vooral je ouwe fiets uit de fietsenkelder moet halen.

oversized

Dat je een tabloid wil, om redenen van hanteerbaarheid, in bed, in bad, in het OV, in general... dat is me nu na een aantal jaren wel duidelijk geworden. Hoewel ik het nog steeds vind voelen als een 'onechte' krant (of een freebie), heeft het duidelijk voordelen. Maar waarom maken ze hier dan weer een soort oversized versie van een tabloid, een die niet guldensnede-lang is, maar net weer een paar inch meer?? Deze krant is noch full-sized, noch tabloid, maar een soort halfslachtig misbaksel. Buiten dat-ie alle onhandige kanten van een full-sizer heeft en het minder-content-imago van een tabloid, is-ie ook nog eens ronduit lelijk.

North Hollywood

Vancouver wordt ook wel North Hollywood genoemd hoorde ik vandaag op de radio, en dat verbaast me niets. Er zijn hier enorme filmstudio's, allerlei plaatsen scheppen op over welke films er opgenomen zijn. De gemiddelde tijdschriftenwinkel heeft ook allerlei specialistische bladen voor filmmakers. In de bus wordt geadverteerd voor de AV opleiding aan de plaatselijke hogeschool en zelfs een kunstwerk hier in de buurt blijkt eigenlijk een camera op dolly te zijn.

burgâh

Hoe weet je dat je echt in Canada bent?

Omdat je bij de snelle-burgerboer niet alleen burgers met beef patties kunt krijgen maar ook een burgerbroodje met een gigantisch stuk gegrillde zalm ertussen. Én een groen blaadje.

NLP

Gijs klimt op een eigenlijk-te-hoog deel van het speelparadijs. Ik hoor hem van een afstandje tegen zichzelf praten: 'Ich ben gróóóte Gijs. Ich kan hoog tlimmen. Ich ben hééle grooote Gijs.'

Ja, zo hijs je jezelf wel omhoog. Een neurolinguïstische peuter.

radiozender

Natuurlijk zijn er hier, net als overal in de wereld, radiostations in smaken en geuren. Er is radio voor mensen die van klassiek houden (sic), radio voor mensen die verslaafd zijn aan nieuws (sicsic), radio voor mensen die van muzikaal behang houden, van boenkeboenk muziek, van agressieve teksten en van stichtelijke melodieën.

Maar dan zijn er ook de meer... merkwaardige zenders. Speciaal voor de lokale luisteraar. Zo heeft Vancouver een zender waar enkel korte itempjes te horen zijn over wat er te doen is voor toeristen. Geen muziek. Geen commercials. Uitsluitend anderhalve minuut audio-snippets met een suggestie voor je dagbesteding. Alsof je 24 uur per dag naar Meta de Vries moet luisteren. IEKS!

the hip and canine (3)

Hippe honden eten geen brokken uit de supermarkt. Hippe honden sturen hun baas naar de Dog Deli op Denman en krijgen 100% guaranteed gluten free eten. Net zo organic en bio als de baasjes. Honden zijn hier een soort smeermiddel voor de maatschappij. Mensen spreken elkaar aan op straat over het merk van hun hond en waar je zo'n hond kunt krijgen. Strakke 20-jarige meiden gaan door de knieën bij de Scottie van een man van middelbare leeftijd en oeh-en en ah-en over de algehele schattigheid van het beestje. Honden - die zelf eigenlijk niets liever willen dan op een grasveld over elkaar heen rollebollen en aan elkaars butt snuffelen, worden meegenomen naar een Dog Wash Salon. Een wát? Ja, een Dog Wash Salon.

flauwekulkrantjes

Net als Nederland is Canada in de ban van de gratis kranten. Metro bestaat ook hier al lang, maar tegenwoordig zijn er net als bij ons enkele concurrenten van bedenkelijk allooi. De meeste bevatten niet veel meer dan wat lichtgewicht geleuter over lokale beroemdheden en flinterdunne berichtjes over schoothondjes die uit branden in appartementen werden gered. De rest is gevuld met lange lijsten van advertenties, vooral voor makelaars. Onroerend goed is booming, blijkbaar. Zelfs op het kleine Bowen Island telde ik al 10 makelaars in de Gouden Gids. Waar die van leven, is me een raadsel, gezien het geringe aantal inwoners.

duur - goedkoop

duur - normaal eten in de supermarkt
goedkoop - uit eten, vooral take out
goedkoop - de kapper. Knippen voor 15 Ca$!
duur - wijn, ook al komt-ie alleen maar uit de Okanagan, echt een stuk dichterbij dan de Bourgogne bij Eindhoven.
goedkoop - parkeren
duur - cosmetica en drogisterij artikelen. Heb ik nog niet kunnen betrappen op concurrerende prijzen.
goedkoop - kranten. Nieuws kost haast niks.
duur - koffie. Een simpel pak koffie kost minstens 5 euro.
goedkoop - sushi!
goedkoop - crocs. Als ik die had gewild, had ik meerdere paren gekocht hier.

raar

Vreemd. Overal zie je dat mensen proberen de tijd tegen te houden. Anti-aging cosmetica, botox, voel je fit en jong. Iedereen wil jong en fris blijven en vooral niet merken dat de tijd aan hem trekt. En tegelijkertijd zoeken mensen voortdurend naar manieren om de tijd te doden, om nog meer spanning te vinden, om meer mee te maken. Hebben ze steeds het gevoel dat ze tijd tekort komen. Is dat niet raar?

uitzicht

Als je toch zo'n uitzicht hebt vanaf je eigen terras, dan hoef je nooit meer ergens anders te wonen.

Bowen Island

green island lies
like a leaf upon the sea
green island
like a leaf
new-fallen from the tree

ferry

We gingen met de auto op de ferry naar Bowen Island. De eerste keer dat Elise en Gijs met auto op een boot gingen.

vriend

Gijs heeft een vriend gemaakt. Zijn nieuwe vriend heet Bill en zoals dat goede vrienden betaamt, delen ze een specifieke voorliefde. Gijs en Bill vinden Bill's towtruck helemaal het einde. Gijs mocht de kraan op en neer doen, de motor starten, aan het stuur draaien, de zwaailichten aan doen en toeteren. Daarna was hij niet meer bij Bill weg te slaan.

wat voor weer...

...zou het zijn in Den Haag?

En in Eindhoven, Utrecht, Amsterdam, Vancouver, ach ja, en in Parijs, Londen, New Delhi, Sydney of Kyoto? Vroegâh stuurde je een kaartje naar het thuisfront met daarop een zonnetje waarin trots '27' stond. En de Wereldradio vertelde je dat Nederland kampte met 'matig zomerweer' en 'stevige buien'. Tegenwoordig kan iedereen op Internet van uur tot uur nalezen wat de meteorologische status is van zowat elk plekje aardbol. 't Is praktisch, maar bepaald niet romantisch.

Bryson

Ook deze vakantie is het weer gelukt. Ik heb een nieuwe favoriete auteur. In dat afwezige uurtje vlak voordat je naar de gate gaat, plukte ik op Schiphol op goed geluk een paperback uit het schap bij de boekwinkel. Het was 'The Life and Times of the Thunderbolt Kid', van Bill Bryson. Een hoogst vermakelijk boek over de USA in de jaren 50. Het was zo leuk dat ik direct na het uitlezen maar begonnen ben aan 'Notes from a big country'. Brysons verbazing over de USA kent geen grenzen -

...and I can relate to that.

country

Geheel in de traditie van onze eerdere Amerika-reizen tunede ik vandaag in op een country&western radiozender. Na de vorige keer het onvergetelijke 'All my exes/live in Texas' was mijn favoriete songtekst van vandaag wel 'It would have been cheaper/to keep her'

vakantiegangers