Zeker in een stad met heuvels is een automaat reuzehandig. Je slaat nooit af. Je hoeft nooit je hellingproef te herhalen. Je kunt éénhandig rijden met altijd de andere hand vrij voor je C-Slurpee (een kruising tussen een milkshake en een cappuccino ofzo, ik heb het niet uit de eerste hand want yák, wie wil dát proberen).
Ongecontroleerd grijp je toch vaak naar de versnellingspook. Handen zijn kennelijk meer ingesteld op gewoonten dan voeten. Ik trap nooit op een imaginair pedaal maar die handbeweging is er niet zo makkelijk uit te rammen.
Je moet er niet aan denken hoe onhandig het omgekeerde is: altijd automaat rijden en dan ineens handgeschakeld.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten